Ik deel eigenlijk nooit inhoudelijk over mijn retreats met plantmedicijn.
Het voelt vaak te persoonlijk.
En de woorden doen de ervaring ook vaak geen recht.
Ik ervaar namelijk vooral in het reizen.
Het is niet zozeer dat ik iets echt zie - nou ja soms ook - het is vooral dat ik het ervaar of waarneem.
Kijk en daar wordt het spannend.
Want waarnemen van zaken die er niet fysiek zijn…
Dan ben je of een beetje wappie of een beetje gek. Toch?
Of misschien wel gewoon allebei.
Ik merk dat ik dat oordeel zelf heb.
En dat dat in zo’n innerlijke reis gebeurt dat is ok, maar dat ga je dan toch niet een partij serieus zitten nemen toch?
Dat is toch gewoon de plant die op bepaalde knopjes drukt in je hoofd?
Ja, allemaal ja.
En nee, ook echt nee.
Deva Yama, de Maestra in deze ceremonie, vertelde deze retreat dat volgens heel veel tradities je de eerste paar jaar niet je eigen visioenen kan duiden.
Dat doet de Maestro/Maestra voor je.
Omdat alles door het filter van je perceptie gaat.
En je perceptie is nog zo beïnvloed door je dagelijks leven, geschiedenis en hoe vast je zit in je patronen.
Vervolgens ga je vanuit die patronen iets proberen te duiden, terwijl als je voorbij die patronen kan duiden er misschien wel een heel ander antwoord op je vragen ontstaat.
Ik kan je vertellen dat ik twee jaar na mijn eerste reis verhuisde vanuit de stad naar een boerderij op het platteland. Ik durfde het opeens.
Ik kan je ook vertellen dat ik nooit als coach aan de slag was gegaan zonder wat ik geleerd heb in deze retreats.
Vorig jaar gingen mijn reizen, zie ik nu, over de dagelijkse saaie dingen doen.
Over ook daarin volledig ja zeggen tegen het leven.
Het was een hardnekkig onderwerp. Of ik een hardnekkige leerling.
Dus integreer je innerlijke reis.
In plaats van interpreteren.
Comments