Ben jij ook zo iemand bij wie dat stukje persoonlijke ontwikkeling op de to-do lijst staat?
Zo van: Iets dat we ook nog even moeten fixen op een zeker moment.
Gedachten als:
Misschien dat ik dan wat meer rust heb.
En dat ik dan snap waarom en waarvoor ik dit allemaal doe.
Ik lees er een keer wat over.
Ik praat erover.
Misschien een keer een paddestoelenreis, dat schijnt te helpen.
En dan heb ik er genoeg tijd in gestoken.
Dan moet ik het maar kunnen.
Heel herkenbaar!
Dit doen heel veel mensen.
En ik deed het zelf ook.
Helaas werkt het zo niet.
Persoonlijke ontwikkeling stopt nooit.
Je bent nooit af/gelukt/volwassen genoeg.
Er kan morgen plotseling iets vervelends gebeuren, waarbij je niet weet hoe je het moet plaatsen. En welke betekenis het voor je heeft.
Of het leven om je heen verandert en je verander niet zomaar mee, waardoor je tegen oude pijnlijke patronen aanloop.
Je bent nooit klaar.
“Verandering is de enige constante”
Zei Heraclitus al.
(Griekse filosoof uit de oudheid)
Jezelf liefdevol leren begeleiden in je eigen ontwikkeling.
Jezelf dragen wanneer alles in de soep lijkt te vallen.
En je af en toe ook kunnen laten dragen door de mensen om je heen die van je houden.
Dat is zo waardevol en uiteindelijk ook een kwestie van oefenen.
תגובות